|
واژه |
معنی واژه |
واژه |
معنی واژه |
|
مَهر |
مهریه |
شرف |
آبرو، بزرگواری |
|
سرخگون |
سرخ رنگ |
فلق |
سپیدۀ صبح، فجر |
|
تو |
منظور امام حسین (ع) |
رفیع |
بلند، مرتفع، ارزشمند |
|
بی قدر |
بی ارزش و بی اعتبار |
تراز |
سطح |
|
عزم |
قصد، اراده |
سُخره |
مسخره کردن، ریشخند |
|
تالاب |
آبگیر، برکه |
تناور |
تنومند، فربه، قوی جثّه |
|
عامل |
حاکم، والی |
نبشت |
نوشت |
|
خوف |
ترس |
خشت |
آجر |
|
عمارت کردن |
بنا کردن، آباد کردن، آبادانی |
||
|
شفق |
سرخی خورشید هنگام غروب |
||
|
نجابت |
اصالت، پاک منشی، بزرگواری |
||
|
حضیض |
جای پست در زمین یا پایین کوه |
||
|
محراب |
جای ایستادن پیشنماز در مسجد |
||
|
گودال |
زمین پست؛ در اینجا قتلگاه امام حسین |
||
|
کاینات |
جمعِ کاینه، کلّ هستی و موجودات جهان |
||
|
ضامن |
ضمانت کننده، کفیل، به عهده گیرندۀ غرامت |
||
|
غبطه |
رشک بردن، حال و روز کسی را آرزو داشتن، بی آن که خواهان زوال آن باشیم |
||